Ze is de 15e gestorven en de 17e geboren….
Ik was stil en moet het even op me in laten werken. Nu 5 jaar geleden en de pijn is er nog steeds. Ik adem rustig door en voel hoe mijn hart samen krimpt. Au…
Wat gebeurt er met je als je 9 maanden je kindje draagt en dan helemaal op het einde voel je, dit is mis. Dit kindje leeft niet meer in mijn buik….wachtend op de bevestiging en dan….boem...je hart breekt in honderdduizend stukjes….het antwoord dat je niet wilt horen….haar hartje is gestopt…..ze leeft niet meer.
Het is nu 3 jaar geleden dat Ester voor me zat met een dikke buik. Wil je me helpen zegt ze. Ik ben zwanger van ons derde kindje en ons tweede kindje is overleden in mijn buik. Zo maar, geen complicaties. Haar hartje was gewoon gestopt met kloppen. De bevalling was zo mooi en er was zoveel liefde en zachtheid maar nu, nu ben ik zo bang.
Ze is weer zwanger van een meisje en haar eerst geborene is een zoon. Een leuke, vriendelijke en slimme jongen. Ella was de tweede en helaas verbond haar ziel niet aan haar fysieke lichaam en heeft zij haar ouders hele intense lessen geven. Nu is ze zwanger van een meisje en zij is vastbesloten om te komen, ik voel het, maar hoe stapt Ester in dit vertrouwen na deze intense belevenis.
Als haptonome en intuïtief-, energetisch therapeut luister ik met mijn hele zijn als Ester op de behandelbank ligt. Ik raak haar aan met mijn energie en handen. Ik laat de energie tot mij komen en samen gaan we op reis door de mentale obstakels, de angst en de pijn. We praten en de tranen vloeien. We reizen door naar de emoties en het lichaam en we komen een baby tegen met een kloppend hartje, ze wil leven. Ik nodig Ester uit zich energetisch met het meisje in haar buik te verbinden. Spannend is het.
Ik laat haar een liggende acht visualiseren, een lemniscaat, die haar buik en hart met elkaar verbind. Soms is het makkelijker om via visualisatie in het gevoel te komen. We concentreren de geest om te focussen en in het lichaam te voelen. Er ontstaat warmte en zachtheid en liefde.
De pijn heeft tijd nodig om los te komen van het oude verhaal dat opgeslagen ligt in het lichaam. Ester mag leren onderscheid te maken tussen de pijn, het verlies van Ella en het verwelkomen en het dragen van dit meisje.
Het is gek want er is vertrouwen in dit meisje, in deze zwangerschap, in het eigen lichaam en in het leven, maar ooh het denken en de angst zijn er ook.
We reizen verder gedurende de maanden en ik leer Ester in gesprek te gaan met zichzelf en dit meisje. Schrijf je eigen verhaal op en vertel haar alles wat je voelt en denkt. Vertel haar, meisje dit is mijn pijn, van je moeder en niet van jou. Ik maak en heb ruimte voor jou en onze liefde en kracht. Af en toe verdwaal ik in mijn hoofd en dan ben ik even in mijn eigen wereld. Jij zit in een mooie goud-witte met roze energie. Ik stuur je zo veel mogelijk liefde toe vanuit mijn hart en weet dat je zo welkom bent. Jij leert mij om te vertrouwen en in mijn lichaam aanwezig te zijn. Ik weet het meisje, ik doe mijn best. Je hoeft niet voor mij te zorgen. Ik voel je liefde en warmte en ik ben vol verwachting van jou. Ik kan niet wachten om je straks veilig in mijn armen te hebben. Mijn pijn is mijn offer voor jou.. Meisje, groei en voel je veilig en beschermd in mij. Ik draag je in mijn moedersschoot waar je broertje en je zusje je zijn voor gegaan. Ik ontvang je lessen en je boodschap. Vergeef me als ik af en toe niet luister. We zijn hier voor je meisje en we wachten op je.
Deze tijd is niet makkelijk, ik ben ongeduldig maar je hebt echt je tijd nodig om groot en sterk te worden. Ik zorg goed voor mezelf, zodat ik er voor jou kan zijn.
Ester vraagt me of ik haar wil helpen bij de geboorte. Het wordt een geplande geboorte in het ziekenhuis en samen met haar man ondersteunen we Ester om geboorte te geven en voor het meisje om geboren te worden. Ester heeft het zwaar en de pijn en angst overvallen haar. Ze is sterk mentaal en fysiek… overgave is moeilijk, maar ze doet het. We ademen en ademen. Het gaat goed, heel goed en op de een of andere manier blijft het meisje steken. Ze zakt naar beneden op de persweeën maar ze glijdt ook weer ophoog. Keer op keer… de angst slaat toe, kom nou meisje laat los, glij door het geboortekanaal, Ester maakt ruimte…ze doet wat ze kan en dan grijpen ze in. De hartslag van het meisje daalt, ze is in stress. Als ze maar levend wordt geboren zegt Ester!!!
De gynaecoloog komt er bij en met een paar ingrepen in ze binnen een paar minuten geboren. Niet liefdevol van de gynaecoloog, maar noodzakelijk via het protocol van het ziekenhuis. Ze is er…ze nemen haar meteen mee en na een paar minuten is ze meteen terug; levend en gezond. Isa is geboren, een gezond en levend meisje. De schrik zit compleet in Esters lichaam en de pijn in het geboortekanaal is voelbaar. Ze trilt en trilt. Ze is gezond, ze is goed, en de kleine ligt op haar hart. De pijn zakt weg, ik zie de rust en de liefde…. Ze is er, ze is er…… Ik zucht en laat de stress via mijn voeten weg glijden. De zwangerschap wordt afgerond en Ester moet even naar de operatiekamer.
Haar man zit en sluit Isa in haar armen. Met zijn hele hart knuffelt hij zijn dochter en beschermt hij haar in dit moment. De tranen rollen over mijn wangen en ik laat ze alleen in dit mooie emotionele moment. Het vertrouwen is hier, Isa zou en moest komen en ze is een leuk, vrolijk en authentiek meisje. Haar eigen wil en haar eigen stem. Als je dit toen wist…..het was uiteindelijk een hele goede gezonde zwangerschap….de angst maakte het moeilijk.
De ziel van kinderen worden gedurende de 9 maanden steeds sterker verbonden met het lichaam. De energie wordt meer en meer gematerialiseerd. Het kindje kan nog reizen tussen de beide werelden. Op het laatste moment went het kindje om volledig in het lichaam te zijn. Het is niet makkelijk voor zielen om van een hoge trilling naar deze lage trilling te gaan.
Wanneer kinderen zich niet aan het lichaam hechten, dood worden geboren, dan is dat de afspraak die ze met hun ouders hebben gemaakt en met hen zelf. Ik weet het zijn de meest intense lessen van het leven, alleen is het aan ons om te herinneren dat we deze afspraken met elkaar hebben gemaakt. De zielen van de kinderen wilden deze reis maken en jij ook.
Het leven is een reis voor de ziel. We leren om te gaan met voelen, zoveel thema’s die we aan gaan en zo veel afspraken met andere zielen om van te leren om te groeien. Hele pijnlijke en hele mooie. Onthoud en herinner dat alles vanuit de basis komt van onvoorwaardelijke liefde.
De dood van een kind geeft je niet de les dat je wereld eindigt. Integendeel, het laat je meer en meer zien en ervaren dat je het pad van je hart moet volgen. Dat liefde de basis is van alles.
Mam, papa, ik ben altijd met jullie verbonden door tijd en ruimte heen. Ik ben er altijd en ik woon op de mooiste plek. In je hart en in de sterren. Vergeet mij niet en bovendien, vergeet jezelf niet. Daar waar ik ben, ben jij. Ik ben de reflectie van wie jij echt bent. Een ziel, licht en liefde, verbonden met het leven op aarde.
In liefde en licht
Maneesha
Comments