Saskia komt bij me met veel spanningsklachten. Ze vertelt me dat ze altijd gehaast is, alles altijd snel moet en dat ze op haar werk nooit kan ontspannen. Als ze fietst is haar adem hoog, knijpt ze met haar billen en spant ze haar kaken. Ze heeft een relatie met Rob, hij is ouder en heeft een zoon die om het weekend bij hen woont.
Saskia’s adem zit hoog in haar lichaam, ze denkt veel en snel. Haar lichaam is strak en gespannen. In haptonomische termen “bewoont ze haar lichaam niet” en dat zegt ze ook. Ze doet van alles met haar lichaam, maar voelen?? Dat kent ze niet.
Ze vertelt me dat ze ook weinig emoties voelt. Huilen? Kan me niet herinneren de laatste keer dat ik huilde. Boos zijn, nee dat ben ik nooit. Bang, nee waar voor moet ik bang zijn?
Blij, ja ik lach altijd.
Ja zeg ik, lach je omdat je blij bent en je zo voelt? Of lach je om gewenst sociaal gedrag? Hmm zegt ze, dat laatste. Ik kan me herinneren, dat ik als kind altijd al een lach op zette. Mijn zusje doet het ook, zegt ze.
We gaan aan de slag op de behandelbank met rustige ademoefeningen. Ik raak haar aan en laat haar voelen, via de haptonomie, wat voelen via je lichaam is. Via wat druk en pijnprikkels ervaart ze dat ze toch echt wel kan voelen, maar er niets mee doet. Er is veel weerstand om te voelen. Ik geef haar 3 yogahoudingen mee om thuis op te pakken met een diepe ademhaling.
Enkele weken gaan voorbij en haar bewustzijn in voelen wordt groter. Ze vertelt me meer verhalen over haar leven en ervaringen. Herinneringen komen boven en ze snapt veel meer van haar eigen gedrag en gedachten. Ze heeft genoeg om over na te denken en ze blijft ademhalen en voelen.
Na 4 maanden komt ze bij me terug en vertel me dat ze 1 dag minder is gaan werken. Dat geeft veel meer rust en ruimte voor haar zelf. Daardoor kan ze veel meer vertragen en voelen.
Ze vertelt me dat ze al lang bezig is om op een normale manier zwanger te worden, maar het lukt niet. Ze zijn aan de slag gegaan met IVF. Ze is zich door dit traject meer bewust dat ze haar buik niet voelt. Haar adem kan ze naar beneden sturen, “het is leeg” zegt ze.
Hoe kan ik een kindje dragen als ik mijn buik niet voel? Ik heb gewoon helemaal geen gevoel daar beneden. Ik help haar mee haar buik en bekken te bewonen. Wil je ruimte maken voor een kindje dan is het wel handig dat er ruimte, warmte en gevoel is. Ik leg een hand op haar stuit en een hand op haar buik. Ik nodig haar uit om te zakken in haar lichaam en aanwezig te zijn onder mijn handen.
Energetisch laat ik haar verbinding maken met haar hart en buik. Ik ervaar een kindje om haar heen en vertel haar; zo door te gaan en dat ze nog even geduld moet hebben, maar er is iemand die op haar wacht. Ze ervaart meer rust in haar lichaam en durft te vertrouwen dat het goed komt en er een kindje komt.
5 maanden later komt ze bij me en vertelt me dat de ivf gelukt is en ze al 2 maanden zwanger is en of ik haar wil helpen met de angst die ze voelt. Door meer en meer in haar buik te zakken en het kindje te dragen ervaart ze dat er vele angsten binnen in haar zijn. Ook is er angst voor de bevalling.
Ik vertel haar hoe het lichaam een zelfhelend vermogen heeft, een eigen taal en intelligentie. Het allerbelangrijkste in de zwangerschap is een rustige ademhaling, een positieve geest, contact met je lichaam, rustig aan doen en vertrouwen. Tijdens de bevalling is de ademhaling de sleutel. Ik neem haar mee in visualisaties, verschillende ademhalingen, yogahoudingen en ik laat haar de verbinding voelen met haar lichaam. Ze weet wat ze moet doen en via een yogazwangerschapscursus is ze tevreden en vastbesloten de touwtjes in eigen handen te nemen tijdens de bevalling.
Ik ontvang een geboortekaart dat Mirthe is geboren. Het was uiteindelijk een goede bevalling in het ziekenhuis. Het duurde wel 15 uur, maar ze kon keer op keer terug grijpen op de ademhaling die ze al maanden aan het oefenen was. Ze vertelde me, ik was blij dat ik wist wat ik moest doen. Keer op keer kon ik terug denken aan jouw woorden en je handen op mijn bekken. Ik moest blijven denken om aanwezig te blijven in mijn buik en bekken en samen met het kindje bevallen.
Ik heb het gedaan!!! Zei ze trots.
Soms is zwanger worden geen makkelijk proces en is het nodig je lichaam te gaan bewonen om zo ruimte te maken voor je kindje. Dit kan bekkenklachten voorkomen tijdens de zwangerschap. Zwanger worden en zijn is niet alleen een fysiek proces, maar ook mentaal en emotioneel. Ik begeleid vrouwen die moeite hebben met zwanger worden om de rust te blijven houden en vinden in het eigen lichaam, te verbinden met de ziel van het kindje en te luisteren naar het eigen tempo en ritme. Voor alles is een tijd. Soms is het kindje er nog niet klaar voor en soms een van de ouders nog niet. Divine timing. Blijf positief in het proces wanneer je weet en voelt dat er iemand op je wacht.
Liefs
Maneesha
Commentaires