Dit was een bijzonder retreat. Ik had een logé en zij vertrok dinsdag. Mijn twee gasten kwamen de zondag ervoor aan. Het universum had deze 3 mensen samengebracht bij mij is Spanje op de berg. Ik kende hun verhalen en zij wisten nog niet wat hun gemeenschappelijke deler was. Ik opende het gesprek maandag en zei: Jullie delen allemaal het verlies van een dierbare door zelfmoord. Ik wil jullie graag uitnodigen om jullie verhalen te delen nu jullie hier alle 3 nog zijn.
Die avond gingen we na het eten bij het zwembad zitten met de ondergaande zon. Met een kop thee en nog een deken om de schouders begonnen ze met het delen van hun verhalen. De een had haar vader verloren toen ze 17 was. Hij had een rustig plekje gevonden in de duinen. Hij had een brief achtergelaten en al zijn medicijnen ingenomen. Hij was al jaren depressief en was gaan fietsen om niet meer terug gekomen. De volgende dag was hij gevonden. Ze vertelde hoe het proces erna was en ze in een rouw verwerkingsgroep is gegaan om het te verwerken en een plekje te geven. Ze is nu 41 jaar oud en de dood van haar vader heeft haar vele belangrijke levenslessen gegeven.
Mijn logé had haar moeder verloren toen ze 21 was. Ze was gesprongen van een hoge flat. Haar moeder was 2e generatie oorlogstrauma slachtoffer. Als kind was ze onderdoken met een andere nationaliteit. Haar hele gezin was ondergedoken en na de oorlog kwamen ze weer samen. Het broertje van mijn logé was overleden toen hij 9 was aan cystic fibrosis dus haar moeder had een geschiedenis van pijn, onderdrukking en angst. Ook zij is een jaar later in een rouw verwerkingsgroep terecht gekomen. Ze heeft zelf nooit gesproken maar wel andere gehoord.
Mijn andere gast had haar zwager 8 jaar geleden verloren door een ophanging in huis in het trappengat. Hij was al jaren depressief en hield dit verborgen voor al zijn geliefden. Ze vond het moeilijk te verwerken want de laatste periode van zijn leven was het wel duidelijk dat hij zich niet fijn voelde en toch kon niemand hem stoppen. Zijn partner was haar zus en die had helaas deze afgelopen januari haar strijd verloren met kanker. Het valt haar zwaar, maar het idee dat ze samen zijn sterkt haar.
Tijdens het gesprek kwamen er soms herinneringen boven bij de anderen zo van oh ja dat heb ik ook meegemaakt, of dat heb ik ook zo gedaan. Zo voelde ik me ook. Ze hadden allemaal acceptatie in het proces en hun innerlijk werk gedaan. Het gemis is er altijd wel op bijzondere momenten en soms leeft iemand gewoon voort.
Ieder van hen voelde zich begrepen, gehoord en gesteund door elkaar in en na het gesprek. Het is zo belangrijk dat je niet alleen bent in je pijn en verdriet of schaamte of schuld.
Zelfmoord gebeurt en sommige mensen vinden het leven te zwaar en vinden geen oplossing. Dit lijkt dan de enige oplossing en die is er dan ook voor hen.
Aangezien ik een medium ben en contact kan maken met overleden mensen heb ik boodschappen kunnen doorgeven aan alle 3 van mijn gasten. Het mooie is dat we zelf ook hebben gewerkt met iedereens persoonlijke zielenbibliotheek of wel de Akasha Records genoemd. Hierin was het voor iedereen mogelijk om contact te maken met hun geliefde in de andere wereld en hebben ze persoonlijk een boodschap mogen ontvangen. Vaak met tranen vertelden ze de boodschap. De een zag de handen van haar geliefde voor zich en voelde de aanwezigheid en steun. De ander rook het geurtje van haar geliefde en de ander de liefde in het hart.
Is het leven voorbij na de dood? Voor mij niet. De ziel verlaat het lichaam en het is mogelijk voor ons om verbinding te maken met hen. We hebben allemaal het vermogen om contact te maken met onze geliefden die over zijn gegaan. Vaak moet je even snappen hoe de communicatie plaats vindt, wat ze bedoelen en hoe je verbinding kan maken en hoe je het kan vertalen.
Wanneer zielen zelfmoord plegen is het niet zo dat ze gestraft worden voor het einde maken van hun leven. Ook is het niet zo dat ze blijven dolen. Mensen die overgaan worden bijna altijd liefdevol opgevangen door hun zielenteam en in een bad van liefde en rust gelegd. Omdat het leven op aarde zwaar voor ze was, is de verlichting daar. Vaak is de ziel nog niet klaar met de levensopdracht en voert deze uit door anderen te helpen die nog op aarde zijn met wie de persoon diep verbonden was. Vaak gebeurt het, als je in reïncarnatie gelooft dat de persoon opnieuw geboren wordt na een aantal jaren (tussen de 10 en 1000 jaar) opnieuw de les leert die de ziel wil en mag leren.
Ja, iedere ziel komt op aarde met een opdracht en levenslessen. Een missie en een doel. Niet iedereen voert deze uit en dat is geen probleem. Je mag er verschillende levens over doen om het te begrijpen, te leven of uit te dragen. Soms klinkt het net als een spel. Game over en je start opnieuw.
Dit is niet geheel gek om het ook zo te bekijken. Het leven is iets kwetsbaars, bijzonders en uniek. Als mens leef je het maar een keer, maar als ziel…… leef je soms wel vele levens op aarde en meerdere dimensies.
In deze spirituele verdiepende retreat hebben we gelachen, gezongen, gedanst en gehuild. Geschreeuwd, geslapen, gerust en verbinding gemaakt met de bijzondere kanten van de ziel. Het zelfhelende vermogen, ziek zijn en herstellen, vallen en weer opstaan en emotionele pijn overwinnen door de zin van het leven niet te verliezen. Mentaal sterk zijn en keer op keer obstakels overwinnen. Positief blijven ondanks dat het tegen zit en pijn doet.
Wat maakt het leven leuk? Dan zeggen ze allemaal: Liefde. De liefde voor de mensen om hen heen. Liefde voor het leven en de liefde die ze wel hebben ontvangen van hun geliefden.
Ook al zijn ze niet meer fysiek op aarde. In het hart leven ze voor altijd voort.
Ik zeg altijd: Laat die persoon dan ook leven. Ze verdienen een mooie, liefdevolle, blije plek in je leven.
Comments